แก้วกินเนสไพน์ 12oz / 350ml

แก้วไพน์เหล่านี้ใช้สำหรับใส่เบียร์และแก้วผสมสำหรับค็อกเทลและเครื่องดื่มผสมอื่นๆ

สี Pantone สามารถเลือกได้ตามต้องการ พวกเขาใช้สีย้อม EP และเครื่องล้างจานปลอดภัย

แก้วไพนต์ที่ออกแบบเป็นพิเศษแสดงถึงบริษัทที่ใส่ใจในการเข้าถึงลูกค้าและมีทัศนคติต่อธุรกิจที่ไม่เหมือนใคร นี่เป็นเรื่องส่วนตัวมากกว่าคู่แข่ง เหมาะสำหรับเป็นสินค้าส่งเสริมการขายสำหรับงานแต่งงาน กิจกรรมองค์กร หรือในโอกาสเทศกาลต่างๆ

เพื่อให้แบรนด์ของคุณโดดเด่น จำเป็นต้องมีโลโก้ที่ปรับแต่งเอง

แก้วไพน์[แก้ไข]

คำจำกัดความของก ไพน์ แตกต่างกันไปในแต่ละประเทศ ดังนั้น ก แก้วไพน์ จะสะท้อนถึงปริมาณเบียร์ปกติในประเทศนั้นๆ ในสหราชอาณาจักร กฎหมายกำหนดว่าต้องกำหนดปริมาณการเสิร์ฟเบียร์ไว้ที่ ไพน์อิมพีเรียล (568 มล. µ1.2 ไพน์อเมริกา). แก้วไพน์แบบครึ่งไพน์ที่มีปริมาตร 10 อิมป์ออนซ์ (284 มล.) โดยทั่วไปจะเป็นแก้วไพน์แบบที่มีขนาดเล็กกว่า แก้วควอเตอร์ไพนต์ขนาด 5 อิมป์ออนซ์ (142 มล.) ก็มีอยู่เช่นกัน และได้รับความนิยมในออสเตรเลีย (ปัจจุบันวัดจากการวัด 140 มล.) ซึ่งรู้จักกันในชื่อ "โพนี่" สิ่งเหล่านี้อาจเป็นแก้วไพนต์ขนาดเล็กหรืออาจเป็นแก้วพิเศษก็ได้ แก้วโพนี่. ในสหรัฐอเมริกา หนึ่งไพน์คือ 16 ออนซ์ (473 มล.) แต่ปริมาตรไม่ได้ถูกควบคุมอย่างเข้มงวด และแก้วอาจแตกต่างกันบ้าง แก้วขนาด 500 มล. มักเรียกว่าไพนต์ในสำนวนอเมริกัน แก้วโพนี่ซึ่งครั้งหนึ่งเคยได้รับความนิยมพบได้เฉพาะในบาร์เก่าๆ ที่ไม่ผ่านการคัดเลือกในอเมริกาเท่านั้น

รูปร่างทั่วไปของไพน์ กระจก เป็น:

• ทรงกรวย แว่นตามีรูปร่างตามชื่อที่แสดงโดยถูกตัดทอนกลับหัว กรวย สูงประมาณ 6 นิ้ว (15 ซม.) และเรียวประมาณ 1 นิ้ว (25 มม.) เส้นผ่านศูนย์กลาง เกินความสูงของมัน
• ที่ โนนิคซึ่งเป็นรูปแบบการออกแบบทรงกรวยที่กระจก นูน ห่างจากด้านบนสองสามนิ้ว ส่วนหนึ่งเพื่อการยึดเกาะที่ดีขึ้น ส่วนหนึ่งเพื่อป้องกันไม่ให้แว่นตาเกาะติดกันเมื่อวางซ้อนกัน และส่วนหนึ่งเพื่อเพิ่มความแข็งแรงและป้องกันไม่ให้ขอบแว่นบิ่นหรือ “บิ่น”^[4] คำว่า "โนนิค" มาจาก "ไม่มีนิค"
• เหยือก แว่นตาหรือ “ลักยิ้ม แก้วน้ำ” จะมีรูปทรงคล้ายแก้วน้ำขนาดใหญ่มีหูจับมากกว่า ด้านนอกขึ้นรูปด้วยลวดลายตารางที่ทำจากกระจกหนา ซึ่งค่อนข้างคล้ายกับการแบ่งส่วนในยุคสงครามโลกครั้งที่สอง ระเบิดมือ. รอยบุ๋มช่วยป้องกันไม่ให้กระจกหลุดออกจากนิ้วในชามล้างจาน และดีไซน์ของกระจกเน้นความแข็งแรง และยังทนทานต่อการซักด้วยมือบ่อยครั้งอีกด้วย คุณลักษณะการออกแบบเหล่านี้มีความสำคัญน้อยลง เมื่อการซักด้วยมือถูกแทนที่ด้วยการซักด้วยเครื่องตั้งแต่ปี 1960 เป็นต้นมา ปัจจุบันแว่นตาที่มีรอยบุ๋มนั้นหายากกว่าแว่นตาประเภทอื่นๆ และถือเป็นแว่นตาแบบดั้งเดิมมากกว่า^[5] แก้วประเภทนี้เรียกอีกอย่างว่า “ที่จับ” เนื่องจากมีที่จับบนกระจก แก้วเหล่านี้ได้รับความนิยมจากคนรุ่นเก่าและผู้ที่มีข้อจำกัดในการเคลื่อนไหวมือ ซึ่งทำให้การจับแก้วไพนต์ตามปกติทำได้ยาก พวกเขาเพิ่งเริ่มสร้างยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอังกฤษตอนเหนือ^[6]

• 

  แก้วไพนต์แก้วบุ๋มสไตล์อังกฤษ

  

  แก้วไพน์ "ทรงกรวย"

• 

  แก้วไพน์ “นิค”

• 

  ปัจจุบัน กินเนสส์ กระจก